عرضه اولیه ی صرافی (IEO) | بی‌شمار پروژه بلاک چینی و رمز ارزی تا امروز شکل گرفته و تعداد بسیار زیادی نیز هم‌اکنون در دست توسعه هستند. بیشتر پروژه‌ها به منظور درگیر نگاه داشتن توسعه‌دهندگان و مشارکت‌کنندگان، به نوعی انگیزه مالی نیاز دارند. از طرفی نمی‌توان همیشه به کمک‌های مالی یا مشارکت سخاوتمندانه سهام‌داران متکی ماند. به همین دلیل برای پیش بردن پروژه یا مخصوصا توسعه و راه‌اندازی اولیه آن، دیر یا زود به دریافت بودجه از بیرون مجموعه احتیاج خواهد شد. یکی از بهترین راه‌ها برای برطرف کردن این نیاز، ایجاد یک عرضه اولیه صرافی و عرضه زود هنگام توکن‌های خود است.
برای توسعه‌دهندگان، روش‌های متعددی به منظور کسب سرمایه وجود دارد. جمع‌آوری بودجه به واسطه سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC –> Venture Capital) اغلب زمان‌بر بوده و ممکن است در نهایت هیچ نتیجه‌ای نداشته باشد. ضرب سکه‌های یک پروژه قبل از راه‌اندازی (Pre-Mine) و نگهداری آنها در یک خزانه راهکار دیگری است، اما احتمالا با انتقادات انجمن رو به رو خواهد شد. IEO مشکلات روش‌های قبل را نداشته و روشی بهتر محسوب می‌شود.
به خاطر بی‌قاعده بودن ICO و در نتیجه افزایش ریسک ورود به طرح‌های کلاهبرداری، نیاز به بهبود این روند حس و IEO در نتیجه متولد شد. ابتدا تصور می‌شد عرضه توکن اوراق بهادار (STO) مشکل را برطرف خواهد کرد، اما این روند فاقد یک سری ویژگی‌های کلیدی و کاملا منحصربه‌فرد عرضه اولیه سکه بوده و از طرفی به شدت درگیر قوانین سخت‌گیرانه و بوروکراسی اداری، نیازمند صرف هزینه‌های زیاد و انتظار فراوان استارتاپ‌ها است. عرضه اولیه صرافی بین این دو روند جمع‌آوری بودجه از بیرون یک مجموعه، تعادل ایجاد می‌کند.
عرضه اولیه صرافی
عرضه اولیه صرافی (Initial Exchange Offering) همانطور که از نامش پیداست، به معنی عرضه اولیه توکن‌ها بر بستر یک صرافی ارز دیجیتال است. بر خلاف عرضه اولیه سکه (ICO) که مستقیما توسط تیم یک پروژه برگزار می‌شود، عرضه اولیه صرافی، توسط یک صرافی به نمایندگی از یک استارتاپ و با هدف جمع‌آوری سرمایه در ازای فروش توکن مدیریت می‌شود.
از آنجایی که فرآیند فروش توکن‌ها بر روی پلتفرم یک صرافی انجام می‌شود، صادرکنندگان توکن باید کارمزد مربوط به لیست شدن، به اضافه‌ی درصدی از فروش توکن‌های خود را به این صرافی بپردازند. در عوض توکن‌های فروخته شده بلافاصله پس از پایان IEO در صرافی لیست می‌شوند. از آنجایی که درصدی از فروش این توکن‌ها به صرافی می‌رسد، انگیزه‌ی کافی برای همکاری در فعالیت‌های بازاریابی و تبلیغات را خواهد داشت. افرادی که در عرضه اولیه صرافی شرکت میکنند، مستقیما به آدرس استارتاپ وجوه خود را ارسال نمی‌کنند بلکه در عوض یک حساب کاربری در صرافی برگزارکننده باز کرده و از طریق ارزهایی که در کیف پول صرافی خود دارند اقدام به خرید توکن‌ها می‌نمایند.
عرضه اولیه صرافی تا حد زیادی نگرانی‌ها از بابت کلاهبرداری بودن پروژه‌ها را کاهش می‌دهد.
یک IEO چطور سازماندهی می‌شود؟
اگرچه فناوری بلاک چین تقریبا جدید است، اما طی گذشت حدود دوازده سال ظهور آن به واسطه تولد بیت کوین، استارتاپ‌ها و شرکت‌های کریپتویی زیادی شکل گرفته‌اند. بسیاری از آنها برای جذب کردن سرمایه‌گذاران به واسطه رویدادهای عرضه اولیه سکه یا عرضه اولیه صرافی با یکدیگر در رقابت هستند.
وقتی تیم توسعه یک پروژه مرتبط با بلاک چین تصمیم به راه‌اندازی IEO گرفت، تا قبل از دریافت اولین دلار بودجه، باید روند نسبتا پیچیده‌ای را طی کند. اگرچه در مقایسه با زمان حضور در بازارهای بورس و تلاش برای فروش سهم خود در آنها، محدودیت‌ها و دردسرها کمتر هستند، اما مسئولان پروژه همچنان باید موارد متعددی را برآورده کنند. داشتن یک مدل بیزینسی مستحکم، اعضای باتجربه، یک مورد استفاده مناسب برای این فناوری و مخصوصا ارائه یک وایت پیپر قوی کاملا ضروری هستند.
مورد بعدی مشخص کردن هارد کپ یا سافت کپ است. منظور از هارد کپ این است که برگزارکننده عرضه اولیه صرافی سقف مشخصی را در نظر گرفته و سرمایه‌ای بیشتر از آن انباشت نکند. در سافت کپ، اجرا‌کننده IEO با وجود در نظر گرفتن یک هدف مشخص (حداقل بودجه مورد نیاز)، تا پایان یک بازه زمانی مشخص سرمایه بیشتر از حد نیاز اولیه را نیز پذیرا است.
بعد از گرفتن این تصمیمات، اگر به جای ICO تصمیم برگزاری یک عرضه اولیه صرافی است، باید یک پلتفرم به این منظور انتخاب کرد. به عنوان نمونه بایننس به عنوان بزرگترین صرافی رمز ارزی دنیا را در نظر بگیرید. اکسچنج نام برده سرویس ویژه‌ای به این منظور به نام بایننس لانچ‌پد (Binance Launchpad) راه‌اندازی کرده و تا امروز، تعداد بسیار زیادی به لطف آن سرمایه مورد نیاز اولیه‌شان را به دست آورده‌اند. به عنوان نمونه‌هایی موفق از این طرح‌ها می‌توان به بیت تورنت (BTT)، بند پروتکل (BAND)، اکسی اینفینیتی (AXS)، آلفا فایننس لب (ALPHA) و وازیر ایکس (WRX) اشاره کرد.
سایر صرافی‌ها نیز پلتفرم‌های IEO اختصاصی خود را راه‌اندازی کرده‌اند و مزایا، معایب و شروط خاصی در مقایسه با بایننس لانچ‌پد دارند. جالب است بدانید با وجود متداول بودن این روند تامین بودجه از چند سال قبل، محبوبیت آن بعد از راه‌اندازی سرویس بایننس لانچ‌پد به شدت افزایش یافت. بر اساس اعلام وب سایت ICObench، در سال ۲۰۱۹ بالای پنجاه عرضه اولیه صرافی برگزار و طی آنها بیش از ۱۵۹ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری شد.
محدودیت‌های ICO دنیای کریپتوکارنسی را به سمت IEO سوق داد. این فرآیند جدید نیست، اما نخستین عرضه اولیه صرافی در مقیاس بزرگ در ژانویه سال ۲۰۱۹ شکل گرفت. در این تاریخ بنیاد ترون، اقدام به عرضه اولیه توکن‌های پلتفرم بیت تورنت کرد. در این اقدام ۶۰ میلیارد BTT طی تنها چند دقیقه فروخته و حدود ۷٫۲ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری شد. صرافی‌های متعددی بعد از مشاهده این موفقیت، برای راه‌اندازی IEO اعلام آمادگی کردند.
مزایای عرضه اولیه صرافی چیست؟
- اعتمادِ سرمایه گذاران، مزیت مهمی در عرضه اولیۀ صرافی است. در IEO اعتماد به توکن زیاد شده و ریسک کلاهبرداری کم می شود. زیرا جمع شدن سرمایه در نزد یک صرافی ارز رمزنگاری انجام می شود و هر صرافی که می خواهد سرمایه ای برای خود گردآوری کند، تمامی موارد برای اطمینان از اعتبار توکن را به دقت بررسی می کند.
از آنجا که صرافی ها می خواهند از اعتبار و نام خود حفاظت نمایند، بنابراین همه جوانب را به دقت جستجو می کنند. این کار، اعتماد سرمایه گذاران را برای شرکت در مجمع عرضه صرافی را بیشتر می کند. بنابراین عرضه اولیه صرافی امکان فعالیت های کلاهبرداری و عملیات مشکوک را از بین می برد. - یکی دیگر از مزایای عرضه اولیه، برقراری امنیت در فروش توکن ها می باشد. زیرا صرافی ها در به وجود آوردن امنیت در انجام معاملات بسیار دقیق هستند و به این ترتیب بحث هک شدن وبسایت فروشنده و دستکاری آدرس کیف پول پیش نمی آید.
گذشته از آن صرافی توسط قرارداد هوشمند و بدون دخالت انسانی، نظارت بر مدیریت فروش توکن ها را انجام می دهد، بنابراین در عرضه اولیه صرافی نگرانی در مورد امنیت وجود ندارد. - راحتی در ارائه توکن ها توسط صرافی از دیگر مزایایی است که استارتاپ های سازنده توکن از آن برخوردار می شوند. از آنجا که برگزاری مجمعِ ارائه توکن و عملیات بازاریابی برای فروش توکن ها بسیار سخت بوده و هزینه زیادی می طلبد، استارتاپ ها تمایل دارند که حتی در ازای پرداخت حق العمل این کار پردردسر را به صرافی ها بسپارند.
تامین بودجۀ مورد نیاز جهت برگزاری مجمع عرضه اولیه صرافی در قیاس با ICO برای آنها بسیار کمتر خواهد بود. گذشته از آن سازندگان توکن ها می توانند از طریق پلتفرم مشتریان ثابت صرافی ها، سرمایه گذاران جدیدی را برای خود گردآوری نمایند. - قرار گرفتن توکن در لیست صرافی
لیست شدن توکن در صرافی یکی از مواردی است که در عرضه اولیه صرافی بایستی به آن توجه کرد، پس از مجمع IEO، به طور معمول توکن های آن استارتاپ در لیست صرافی وارد می شوند.
خریدار همیشه باید نسبت به صرافی که از آن خریداری می کند و احتمال قرار گرفتن آن توکن در لیست IEO محتاط باشد. به ویژه آنکه در گذشته، برخی از صرافی ها مورد انتقاد قرار گرفته اند که برای قرار دادن برخی از کوین ها در لیست خود، پول می گیرند.
عرضه اولیه صرافی چه معایبی دارد؟
- صرف هزینه برای لیست شدن
درست است که عرضه اولیه صرافی برای فروش توکن ها ایمن تر بوده و بهینه سازی شده است ولی احتمال دارد هزینه های به فروش رساندن توکن و حق العمل صرافی برای شرکت های سازنده توکن، زیاد باشد. به طور معمول مخارج لیست شدن توکن در صرافی حدود ۲۰ بیت کوین بوده و ده درصد مبالغ فروش توکن را نیز برای خود برمی دارند. - محدودیت در تعداد صرافی عرضه کننده توکن
در برخی موارد پروسه عرضه اولیه صرافی فقط در یک صرافی انجام می شود، بنابراین برای مشتریانی که علاقمند سرمایه گذاری در آن ارز هستند ولی در این صرافی اکانت کاربری ندارند و یا به علت محدودیت های کشوری، نمی توانند حسابی داشته باشند، مشکل آفرین خواهد شد. ایجاد اکانت کاربری و تایید اعتبار اکانت کاربر در صرافی نیز یک پروسه نسبتا طولانی می باشد. - افزوده شدن امکان شکست
در صورت حادث شدن اتفاقی برای صرافی و یا ورشکستگی صرافی، امکان شکست برای توکنی که صرافی عرضه آن را به دست گرفته، نیز پدیدار خواهد شد. به اینصورت که ادامه همکاری صرافی با آن پروژه مشکل خواهد شد و فروش آن توکن متوقف می گردد. - تمرکز توکن در دست یک صرافی
در عرضه اولیه صرافی، توکن ها فقط توسط یک صرافی ارائه می شود، پس از آنجا که سرمایه گذران محدود به مشترکین یک صرافی می گردند، احتمال دارد این کار سبب شود که در آینده قیمت ها توسط صرافی دستکاری شود. - سلب مالکیت از سرمایه گذار
در یک صرافی متمرکز، مالکیت کلیدهای خصوصی سرمایه گذار در دست صرافی هاست و خودشان سرمایه ها را جابجا می کنند. ممکن است برای مشترکین تمامی صرافی ها، این نکته درست نباشد ولی سرمایه گذاران در صرافی هایی که عرضه اولیه صرافی را انجام می دهند، مالک واقعی توکن های خود نمی باشند. - افزوده شدن تقاضا به صورت غیر معمول
بیشتر صرافی هایی که عرضه اولیه صرافی را انجام می دهند مشترکین خود را مجبور می کنند که تنها با ارز رمزنگاری آن صرافی کار کنند، این امر سبب می شود تا درخواست آن رمزارز بالا رود و در نتیجه بهای آن به سرعت افزوده می شود. نمونه آن رشد سریع قیمت بایننس کوین بود، که توسط صرافی بایننس ارائه گردید.
ویژگی‌های IEO
- افزایش اطمینان خاطر سرمایه‌گذاران: افراد سرمایه‌گذار به طور مستقیم با تیم توسعه پروژه در ارتباط نبوده و صرافی واسطه بین آنها است. در واقع ارتباط شما با صرافی است که در چشم اغلب کاربران، حتی حین برخورد با حرفه‌ای‌ترین و باتجربه‌ترین شرکت‌ها، از اعتبار بیشتری برخوردار است.
- تامین امنیت سرمایه‌گذار و توسعه‌دهنده: پلتفرم برگزارکننده IEO همه مسائل مربوط به مقررات را مدیریت می‌کند. به عنوان نمونه می‌توان به احراز هویت اجباری برای تمامی شرکت‌کنندگان اشاره کرد.
- روان بودن فرآیند: صرافی اطمینان پیدا می‌کند همه کاربران، صرف نظر از تجربه‌شان در فضای کریپتوکارنسی، قادر به مشارکت ساده و سریع باشند.
- امکان خرید و فروش سریع توکن: به فاصله چند روز از اتمام عرضه اولیه صرافی توکن مربوط به آن در فهرست دارایی‌ها پشتیبانی شده قرار خواهد گرفت. این موضوع سبب می‌شود در مقایسه با زمان ارائه همین توکن در یک عرضه اولیه سکه، لیکوییدیتی به شدت افزایش پیدا کند.
- کوتاه شدن دست کلاهبرداران: دیگر خبری از تیم‌های توسعه‌دهنده ناشناس نیست و صرافی احراز هویت کاملی انجام می‌دهد. به همین دلیل توسعه‌دهنده در پایان کار قادر به فرار با سرمایه نخواهد بود! به خاطر محدودیت‌هایی که پلتفرم‌ها برای پروژه‌های عرضه اولیه صرافی در نظر می‌گیرند، کلاهبرداران دردسر ورود به آنها را به جان نخریده و برگزاری یک ICO گول‌زننده را ترجیح می‌دهند.
- بهره‌مندی توسعه‌دهنده از پلتفرمی بزرگ: یک صرافی، صرف نظر از میزان محبوبیت و بزرگی آن، محل فعالیت روزانه کاربران متعددی است. یک توکن IEO از اعتبار این سیستم بهره برده و به خاطر قرارگیری در معرض دید تعدادی کاربر آشنا با حوزه کریپتوکارنسی، خیلی سریع وایرال می‌شود.
- افزایش حجم کاربران و ترید در صرافی: خود صرافی نیز از عرضه اولیه بی‌نصیب نمی‌ماند. بسته به جذابیت پروژه، تعدادی کاربر ناآشنا با پلتفرم عرضه‌کننده توکن وارد آن شده و بعد از ثبت نام، اقدام به واریز سرمایه میکنند.
مشکلات IEO
- مقررات و محدودیت های نامشخص: برخی کشورها محدودیت‌های زیادی برای برگزاری ICO در نظر گرفته یا آن را به طور کامل ممنوع کرده‌اند. به طور طبیعی این مشکل دامن‌گیر IEO نیز شده است. اگرچه این دو روند تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند، اما در هر صورت بر اصولی کاملا مشابه بنا شده‌اند.
- اجبار سرمایه‌گذاران برای احراز هویت: دنیای کریپتوکارنسی به تاکید بر حفظ حریم خصوصی و فراهم کردن امکان انجام تراکنش‌های ناشناس معروف است، اما روالی که سرمایه‌گذاران برای شرکت در یک عرضه اولیه صرافی طی میکنند، با این اصل در تضاد است.
- دستکاری بازار و تمرکز سکه‌ها: بیشتر توکن‌های عرضه شده در IEO از قبل ضرب شده‌اند، به همین دلیل باید قبل از سرمایه‌گذاری، پویایی تخصیص و توزیع را چک کنید. بدون شک تیم توسعه و صرافی بخش قابل توجهی از توکن‌ها را نزد خود نگه می‌دارند. پس بعید نیست برای افزایش ارزش دارایی خود، به طور مصنوعی قیمت‌ها را بالا ببرند.
- تعداد محدود سرمایه‌گذاران: گلایه‌هایی درباره نحوه برگزاری عرضه اولیه صرافی وجود دارد. برخی پلتفرم‌ها فروش را به تعدادی از کاربران سرمایه‌دار محدود کرده و امکان کسب سود را از افراد عادی سلب میکنند.
- وجود ربات‌ها: افرادی می‌توانند از طریق ربات‌ها در روند فروش عادلانه توکن‌ها مشکل ایجاد کرده و سهم زیادی را بدون فاش شدن موضوع برای خود خریداری کنند.
- فومو: هرگز بر اساس حرف و تحلیل‌های دیگران در یک عرضه اولیه صرافی شرکت نکرده و خودتان تحقیق جامع انجام بدهید. بعید نیست توسعه‌دهنده و همچنین صرافی همکار آن در IEO، برای افزایش حجم سرمایه جمع‌آوری شده در رابطه با پروژه اغراق کنند. از مطالعه وایت پیپر طرح اطمینان پیدا کرده و نیاز پلتفرمش به توکن در ابتدای فعالیت را بررسی کنید.
تفاوت IEO و ICO
عرضه اولیه صرافی و عرضه اولیه سکه از نظر پلتفرم جمع‌سپاری، واسط جمع‌سپاری، مدریت قرارداد هوشمند، الزامات شناسایی مشتری ( KYC) و ضدپولشویی (AML)، بوجه‌ی مورد نیاز برای بازاریابی، احراز صلاحیت استارتاپ و زمان لیست شدن در صرافی با یکدیگر فرق دارند که در ادامه به بررسی هر یک خواهیم پرداخت.
• پلتفرم جمع‌سپاری
در عرضه اولیه سکه (ICO)، جمع‌سپاری از طریق وبسایت رسمی استارتاپ و صادرکننده‌ی توکن انجام می‌پذیرد اما در عرضه اولیه صرافی (IEO)، جمع‌سپاری بر روی پلتفرم صرافی صورت می‌گیرد.
• اجرای عملیات جمع‌سپاری و مدیریت قرارداد هوشمند
در عرضه اولیه سکه، توسعه‌دهندگان پروژه این کار را بر عهده دارند اما در عرضه اولیه صرافی، این وظایف بر عهده‌ی صرافی بوده زیرا صرافی در قبال پرداخت توکن به مشتریانش مسئول است.
• سیاست‌های شناسایی مشتری و ضد پولشویی
لزوم اتخاذ سیاست‌های شناسایی مشتری و ضد پولشویی در عرضه اولیه سکه، بر حسب نوع پروژه کاملا متغیر است. یعنی ممکن است در پروژه‌ای شرکت‌کنندگان برای شرکت در ICO نیاز به ارائه مدارک شناسایی و سوابق خود داشته باشند و در پروژه‌ای دیگر نیاز به ارائه‌ی چنین مدارکی نباشد اما در عرضه اولیه صرافی، از آنجایی که صرافی‌ها برای باز کردن حساب خودشان چنین سیاست‌هایی را اتخاذ میکنند، شرکت در پروژه نیاز به ارائه‌ی مدارک دارد.
• بودجه بازاریابی
هزینه‌ی بازاریابی و تبلیغات در عرضه اولیه سکه تماما بر عهده‌ی تیم توسعه بوده و آنها برای موفقیت ملزم به پرداخت هزینه‌های سنگین هستند اما در عرضه اولیه صرافی، بازاریابی توکن‌ها بر عهده‌ی خود صرافی است.
• احراز صلاحیت استارتاپ (کاهش ریسک کلاهبرداری)
در عرضه اولیه سکه هیچ محدودیتی وجود نداشته و هر فردی می‌تواند یک ICO برگزار کند اما در IEO، ابتدا صرافی پروژه را بررسی کرده و پس از احراز صلاحیت مجوز جمع‌سپاری بر روی پلتفرم خود را می‌دهد.
• لیست شدن در صرافی
در عرضه اولیه سکه، لیست شدن توکن‌ها پس از پایان جمع‌سپاری اتفاق نمی‌افتد اما در عرضه اولیه صرافی، پس از پایان جمع‌سپاری، توکن صادر شده در صرافی لیست می‌گردد.
چگونه در یک IEO شرکت کنیم؟
از آنجایی که مبحث عرضه اولیه صرافی در جامعه‌ی کریپتو، نسبتا جدید است، پیدا کردن چنین پروژه‌هایی خیلی هم دشوار نیست. پس از پیدا کردن پروژه‌ی مورد علاقه‌تان، باید صرافی‌ای که میزبان جمع‌سپاری است را پیدا کنید. قدم بعدی ایجاد یک حساب کاربری در آن صرافی و تکمیل فرآیندهای شناسایی مشتری و ضد پولشویی و منتظر ماندن برای تایید اعتبار حساب است. برای کاربران ایرانی به دلیل تحریم‌های بین‌المللی شرکت در این طرح‌ها تقریبا ممکن نیست زیرا نیاز به احراز هویت کامل داشته و در اغلب صرافی‌های بزرگ نام ایران برای احراز هویت وجود ندارد.
سوالات متداول:
تعریف عرضه اولیه صرافی چیست؟
می توان گفت عرضه اولیه صرافی یا IEO از نظر فنی نوعی ICO است، اما تفاوت اصلی آنها در جایی است که کوین یا توکن ارائه می شود. همانطور که ممکن است بتوانید از نام آن حدس بزنید ، یک IEO به جای عرضه مستقیم به سرمایه گذاران از طریق صرافی و مشارکت کاربران آن، توکن هایی را ارائه می دهد.
آیا خرید توکن از طریق صرافی ها امن تر است؟
ممکن است انجام عرضه اولیه کوین از طریق صرافی کمی ایمن تر به نظر برسد، زیرا به حل یک مسئله کلیدی می پردازد که بسیاری از ICO را به وحشت انداخته است. این مسئله همان گزینه فروش توکن ها در تاریخی در آینده است.
پروژه ها ها اغلب از طریق ICO فقط با قول هایی مبنی بر اینکه در آینده در صرافی ها عرضه می شود، فروخته می شوند. ولی در بعضی موارد، دیده شده که توکن های ارائه شده از طریق ICO هرگز در صرافی ها لیست نمی شوند.
هنگام خرید توکن از طریق IEO، می دانید که صرافی ارائه این ارز را با دقت انجام داده است و کوینی را که معتقد است آینده درخشانی دارد، راه اندازی می کند. گذشته از همه اینها، این به نفع صرافی است که نخواهد با انتشار توکن های جعلی، مشتری های واقعی خود را از دست بدهد.
چگونه در IEO شرکت کنیم؟
تعداد مجامعی که برای عرضه اولیه صرافی برگزار می شوند، نسبتا کم است. هرگاه از برگزاری یک IEO مطلع شدید، لازم است مراحل زیر را برای خرید توکن دنبال کنید:
صرافی ارز دیجیتال که میزبان آن توکن است را بیابید و در آن صرافی ثبت نام نمایید.
باید مطمئن شوید آن صرافی به کاربران ایرانی نیز خدمات ارائه می کند.
سپس فرآیند ثبت نام و تایید هویت را کامل نمایید.
پس از طی مراحل ثبت نام، درباره ارز دیجیتالی که آن صرافی عرضه می کند، تحقیق کنید و دریابید که با چه ارزی قابل خریداری است.
بررسی کنید که برای شرکت در IEO مورد نظر خود از چه ارزهای رمزنگاری می توانید استفاده کنید.
پس از انجام این مراحل، حساب خود را با یکی از ارزهای دیجیتال مورد قبول صرافی، پر کنید.
مرحله نهایی آن است که با آغاز IEO اقدام به خرید توکن نمایید.
تفاوت قوانین و مقررات در ICO و IEO کدامند؟
وقتی ICO را با IEO مقایسه کنیم، به چشم انداز بسیار مهمی دست می یابیم که تفاوت پیگیری های قانونی بین آنهاست. در مورد ICO ، توافق نامه های بین دو طرف در حال مذاکره، فقط بین این دو شخص است و اغلب آنها را نمی توان در دادگاه ردیابی یا رسیدگی کرد، مگر اینکه هر دو طرف مدارک شناسائی خود را ارائه دهند.
از طرف دیگر، IEO از وجود یک شخص ثالث مدیریت شده و تنظیم شده، استفاده می کند که به تدوین یک مجموعه استاندارد از قوانین، کمک می کند و بنابراین همه می توانند از آن قوانین پیروی کنند.
از آنجا که کشورهای مختلف سعی در تنظیم مقررات ارزهای دیجیتال برای آینده را دارند، این استانداردسازی می تواند به عنوان یک عامل تعیین کننده بین آنچه قانونی است و آنچه ممکن است خریداران و ارائه دهندگان ارزهای رمزنگاری را با مشکل روبرو کند، اثبات شود.
نتیجه‌گیری
به لطف تناوب کمتر IEOها (کمتر بودن تعداد در مقایسه با ICOها)، که از سخت‌گیری صرافی‌ها ریشه می‌گیرد، از شر تعداد زیادی پروژه بلاک چینی و رمز ارزی ضعیف و مخصوصا کلاهبرداری راحت شدیم. البته هیچ روشی مصون از مشکلات احتمالی نیست، اما آمار نشان‌دهنده کاهش شدید احتمال شکست و کلاهبرداری به واسطه برگزاری عرضه اولیه صرافی به جای عرضه اولیه سکه است.
البته نباید فراموش کرد صرفا وجود یک IEO، به معنی الزام همه سرمایه‌گذاران برای شرکت در آن نیست. حتی اگر صرافی بزرگی نظیر بایننس نیز از یک پروژه پشتیبانی می‌کند، همچنان باید شخصا به اندازه کافی تحقیق کرده و در کنار مطالعه وایت پیپر، درباره تیم توسعه‌دهنده و آینده ایده آنها تحقیق انجام بدهید. پایین آمدن ریسک شکست به لطف IEO، هرگز به معنی صفر شدن آن نیست.
